laatste weekje Nepal

Inmiddels ben ik weer veilig in Nederland aangekomen, maar ik wil jullie het verhaal van mijn laatste week niet onthouden.

Op 23 juli om 6 uur 's ochtends kwamen mijn ouders ook aan in Kathmandu. Zij wilden eerst nog even bijslapen, dus ik ben die ochtend met Jos en een Engelse jongen uit het hostel naar de Apentempel gegaan. Dit was een enorme tempel bovenop een heuvel aan de rand van de stad. Eerst moest je enorm veel trappen beklimmen om helemaal boven te komen. We waren al die Ray en Angelo gewaarschuwd dat dit echt verschrikkelijk hoog was, dus we waren eigenlijk een beetje verbaasd dat we na 10 minuten lopen al op de top bleken te zijn. Vanaf hier hadden we een super mooi uitzicht over de stad. En er zaten, zoals de naam al doet vermoeden, overal apen. Ook deze tempel hing weer helemaal vol met vlaggetjes in allerlei kleuren. Dit zijn Tibetaanse vlaggetjes die staan voor de 5 elementen van het leven: water, aarde, lucht, vuur en hemel. Al die kleurtjes geeft een super vrolijk gezicht. ook was er bij die tempel een soort boeddhistisch klooster. Wij liepen hier even naar binnen en hoorden allemaal meditatiegeluiden uit dit gebouw komen. Op onze tenen slopen we naar boven om stiekem door de ramen te gluren. We konden allemaal jongens en mannen zien zitten, gekleed in rood met oranje gewaden, die op een soort zingende toon teksten voorlazen uit boeken die ze voor zich hadden liggen. Erg indrukwekkend om te zien. Na een tijdje rond te hebben gelopen begonnen we honger te krijgen. Jos had gelukkig nog een tas vol mango's bij zich, maar nog voordat hij de tas uit zijn rugzak had gehaald, had een aap hele tas al uit zijn handen gegrist en meegenomen. Even later zagen we hem lekker van onze mango's snoepen.

Na het bezoek aan de tempel ben ik richting het hotel van mijn ouders gegaan. Ze hadden wel gezegd dat ze in een vrij luxe hotel zaten. Toen ik een taxi aanhield om me erheen te laten brengen vroeg hij dan ook 4x zoveel als de normale prijs. Gelukkig kende ik de echte prijs, dus heb ik me voor dat bedrag erheen laten brengen. Blijkbaar was het ruim driekwartier rijden aan de andere kant van de stad. We reden over grote wegen, door steegjes, over veel te drukke kruispunten waar de stoplichten nog niet waren uitgevonden en uiteindelijk langs een grote hoge muur, waar op een gegeven moment een ingang bleek te zijn. Eerst door een slagboom, waar een uitgebreide controle voor bommen en drugs was. Toen reden we nog bijna een kilometer verder, nog een slagboom, en uiteindelijk kwamen we bij de ingang van een reusachtig gebouw! Ik stapte uit de taxi en iedereen heette me hartelijk welkom en ze hielden alle deuren voor me open. Eenmaal binnen kwam ik terecht een grote lobby met allemaal tempeltjes overal en een prachtige marmeren aankleding. En jahoor, ook de familie Beemster was in deze lobby.

Eerst hebben we met zijn allen even geluncht, maar ik schrok me helemaal dood van deze prijzen. Het waren ongeveer Europese prijzen, maar ze stonden geschreven in Nepalese Roepee, er stonden dus even een paar nulletjes meer dan dat ik gewend was op de menukaart. Gelukkig was het wel lekker. Na de lunch hebben we nog even heerlijk gezwommen in het zwembad, de enige reden waarom mijn ouders in dit luxe hotel zaten. En daarna heb ik ze meegenomen naar Thamel, het toeristische gedeelte in de binnenstad. Ik had ik hier namelijk om 3uur afgesproken met Angelo, Ray en Jos. We hebben de hele middag gechilld en een beetje door de stad gelopen. Om 6u konden we onze brillen ophalen die we de dag ervoor besteld hadden, die waren inmiddels op sterkte gemaakt. Na de lange wandeling hebben we heerlijk gegeten in de binnentuin van een restaurant.

De volgende dag gingen Ray, Jos en Angelo bungeejumpen. Helaas was ik hier niet voor verzekerd, dus kon ik niet mee. Weer een les voor volgende vakantie, altijd laten verzekeren voor gevaarlijke sporten! Ik ben de volgende dag weer naar het hotel van mijn ouders gegaan waar we nog even gezwommen hebben. Voor de middag hadden we een toertje geboekt naar allerlei dorpjes om Kathmandu heen. Hier was het dagelijks leven van de mensen nog goed te zien. Er waren grote pleinen met veel tempels waar mensen elke dag hum gebeden lieten horen en offers deden. Aan de daken van de huizen hingen pepers en knoflooktenen te drogen. De mensen zaten veelal op straat naar elkaar en hun geiten en eenden te kijken en de kinderen liepen in schooluniformpjes door de straten. Even verderop waren de rijstvelden te zien, waar vooral de vrouwen heel hard aan het werk waren.
Aan het eind van de dag hebben we met de hele familie nog even lekker gegeten in een restaurantje in Thamel.

De volgende dag hadden mijn ouders en Coen een toer door Kathmandu. Ik had inmiddels alles al gezien, dus had ik een rustige dag. In mijn hostel had ik een paar Denen ontmoet die besloten hadden een wandeling te maken door de stad naar een restaurantje waar je de lekkerste chocoladecake van Nepal kon eten. Toen zijn vroegen of ik mee wilde, kon ik natuurlijk geen nee zeggen. Na het goede stuk cake hebben we een taxi genomen naar een winkelcentrum buiten de stad. De taxi's hier zijn al ongeveer de kleinste auto's die je je kunt voorstellen en om geld te besparen hebben we met zijn 7en 1 taxi genomen. Lekker knus dus tussen al die Denen. In het winkelcentrum was op de 4e verdieping een enorme lasergame baan. Voor een heel klein bedrag hebben we hier een heel vet spel lasergame gespeelt! Daarna zijn we teruggegaan naar Thamel. Hier hebben we in een lokaal restaurantje de lekkerste kipnaan ooit gegeten. Helaas kon ik hier niet meer van eten, want ik zou weer met mijn ouders uit eten gaan. Toen we in het restaurant zaten kreeg ik een bericht van Ray dat zij ook weer terug in de stad waren. Helaas waren zij te moe om die avond nog af te spreken. Er kwam die avond nog wel een nieuw Nederlands meisje in het hostel, Carlijn. Zij had nog geen idee wat ze wilde doen, dus we hadden alleen afgesproken dat ze de volgende dag met mij mee zou gaan.

De volgende ochtend kreeg ik een berichtje van mijn moeder. Zij hadden een toer naar het enige plaatsje waar ik nog niet was geweest en wel graag heen wilde. Als Carlijn en ik snel een taxi zouden pakken, konden we nog mee. Heel snel ons ontbijt naar binnen gewerkt en vliegen die taxi in. Precies op tijd kwamen we aan in Patan, waar we na een hele zoektocht mijn ouders tegenkwamen. Eerst kregen we een toer door de koningsstad Patan, maar daar was ik al geweest. Die middag gingen we naar de andere koningsstad Bhaktapur, waar ik nog graag heen wilde. We kregen een super mooie toer langs allerlei oude tempels en paleizen. Halverwege de dag begon het echter zo heftig te regenen dat we een winkeltje in moesten vluchten. Hier hebben we zeker een half uur moeten wachten, waarbij het water op de straten steeg tot boven enkelhoogte. Gelukkig liep de straat af, dus toen de regen eenmaal minder heftig werd, was er bijna geen water meer te zien op straat. We eindigden op een heel mooi plein, waar ook het nieuwe hotel van mijn ouders was. We hebben elkaar daar gedag gezegd, want Carlijn en ik moesten weer terug naar Kathmandu. Hier hadden we namelijk afgesproken met Ray, Angelo en Jos om gezellig te eten. Voor Ray en Angelo was het helaas alweer hun laatste avond in Nepal, dus na het eten moesten we afscheid van hen nemen.

Jos ging de volgende dag op bezoek bij een weeshuis. Dus Carlijn en ik hadden een rustig dagje. Het was mijn laatste dag en ik had alles gezien wat ik wilde zien. Ik heb Carlijn dus nog maar even naar het chocoladecakerestaurantje gebracht. Verder hebben we door de stad gelopen om maar zoveel mogelijk kleine steegjes en lokale winkeltjes te zien. We kwamen terecht op onverwachte binnenplaatsen en bij tempels waar we al 4x voorbij waren gelopen, maar die door de lichtinval opeens super mooi zichtbaar werden. Omdat ik de Roepies die ik over had niet meer ergens kon inwisselen moest ik zorgen dat ik mijn geld precies op kreeg. Ik wilde nog wat souvenirtjes kopen, 's avonds moest ik nog kunnen eten, en de volgende ochtend had ik nog een taxi nodig naar de luchthaven. Uiteindelijk had ik precies genoeg geld over om bij het avondeten met Jos en Carlijn nog een lekker biertje te drinken. Helaas moest ik na het eten alweer afscheid nemen van mijn nieuwe vrienden.

Om 5 uur 's ochtends stond een taxi voor de deur van mijn hostel om me naar de luchthaven te brengen. Ik zou iets na half 8 vliegen, dus 2uur van te voren aanwezig leek mij een prima planning. Blijkbaar was de luchthaven echter nog niet open. We moesten tot 6u met alle toeristen buiten wachten voordat de check-in begon. Maar gelukkig kreeg ik wel direct een mooie plaats aan het raam richting Istanbul. Op Istanbul kreeg ik een direct mijn boardingpass. Toen we eenmaal in het vliegtuig naar Amsterdam zaten bleek het weer in Nederland alleen te slecht te zijn om op te stijgen. Eerst vertelden ze ons dat we 3uur moesten wachten, toen hoorden we dat het vliegtuig pas de volgende dag kon vertrekken, maar uiteindelijk zijn we anderhalf uur later alsnog vertrokken.