naar Nepal

Zondag 6 juli is het dan zover, eindelijk zomervakantie, eindelijk weer eens reizen. Er is een aantal weken vooraf gegaan aan de beslissing waar ik heen zou gaan, maar na veel goede tips van andere backpackers is het dan toch Nepal geworden. Zondag zou ik eerst naar Istanbul vliegen en daar vervolgens overstappen, maar op schiphol liep het al niet helemaal lekker. Er was weinig plaats in het vliegtuig en bij de gate waar ik stond te wachten op mijn boardingpass stonden ook 2 illegale immigranten die werden teruggestuurd naar Turkije en Nepal. Deze mensen wensten natuurlijk niet echt mee te werken en waren er vooral niet van gediend dat ze begeleid werden door vrouwen, de 2 douaniers en de mensen achter te balie waren allemaal vrouw. Op het moment dat het vliegtuig eigenlijk had moeten vertrekken had ik nogsteeds mijn boardingpass niet en ik kreeg ook nog eens te horen dat er 12 andere mensen standby stonden. Ondertussen was er ook een fikse ruzie uitgebroken tussen de mevrouw van schiphol en een msn van turkish airlines. Gelukkig heb ik met een beetje snel schakelen en een vleugje brutaliteit een mooi plekje in de business class kunnen bemachtigen. Aanvankelijk zou dit zonder maaltijd zijn, maar omdat niemand van vis hield kreeg ik een heerlijke maaltijd met zeebaars.

Deze eerste 4 uur naar Istanbul, met onbeperkt films kijken, waren zo voorbij. Maar toen kwam de overstap. We hadden natuurlijk al vertraging vanuit Amsterdam en de overstap zou ook maar 1,5 uur zijn, dus dat werd rennen! Eerst joggend naar de transferbalie waar ik te horen kreeg dat ik eerst in de rij moest om een visum te kopen, daarna mijn bagage moest halen om vervolgens in te checken voor mijn volgende vlucht. Gelukkig zag deze meneer zelf in dat me dat nooit ging lukken in dat overgebleven uurtje. Hij bood mij aan dat hij er hoogstpersoonlijk voor ging zorgen dat mijn tas in het vliegtuig zou komen. Dat was fijn, want dan kon ik redelijk rustig naar de gate en het bespaarde me ook het geld voor een visum. Bijna aangekomen bij de gate kwam ik erachter dat de meneer bij de balie mijn papieren had gehouden. Er zat dus maar 1 ding op. In volle sprint terug naar de transferbalie, nu met papieren door de baggagecontrole en daarna de sprint doortrekken naar de gate: precies op tijd! Ik heb in ieder geval mijn shuttles voor deze week weer gelopen.

de vlucht naar Kathmandu was geweldig. Ik had 3 vrije stoelen naast elkaar, dus nadat ik mijn 2e maaltijd van de dag op had onder het genot van een filmpje kon ik nog heerlijk languit 4 uur slapen.
En dan ben je op kathmandu, een uur in de rij staan voor een visum om er daarna achter te komen dat je tas toch niet in dat vliegtuig heeft gezeten. Ik had op de airport al een aardige Nederlandse jongen ontmoet, Anton, die gelukkig bij mij bleef wachten voor het regelen van de bagage. Ik kon het 24 uur later op de zelfde plek komen ophalen..
Wel makkelijk reizen zo hoor, met alleen handbagage. We zijn samen naar een hostel gegaan waar we voor €2,50 per nacht inclusief ontbijt in het centrum van de stad zitten. In dit hostel zitten bovendien nog meer leuke mensen, waaronder een Noors meisje Nina.

We waren om 6u 's ochtends al aangekomen dus de dag kon beginnen. Eerst zijn we met zijn 3en gaan ontbijten om daarna direct door te gaan naar pashupatinath. Dit is een soort tempel/crematorium. Heel bizar. Je komt eerst binnen in een tempel waar voornamelijk hindoeïstische mensen rondlopen in prachtige kledij, maar de toeristen lopen er gewoon tussendoor. Als je vervolgens naar beneden loopt richting de rivier zie je waar het echt om gaat. Af en aan worden dode mensen gewikkeld in mooie doeken aangedragen omringd door hun familie. Dan komt het reiningsritueel waarbij de voeten van de dode worden ondergedompeld in de heilige rivier. Als dit gebeurd is worden de doeken bij het gezicht opengevouwen en mag iedereen het gezicht aanraken en besprenkelen met heilig water of kruiden. Aan het eind van dit ritueel worden de ogen van de dode gesloten en de doeken weer dichtgevouwen. Dan begint de verbranding. Het lichaam wordt in een brandstapel gelegd en een familielid mag deze aansteken. Dit verbranden duurt ongeveer 3u en de familie blijft er de hele tijd bij kijken, ook als de mensen die er werken in het lichaam beginnen te poeren om het beter te laten verbranden. Als het klaar is wordt het as in de heilige rivier gegooid en hopen ze op een reïncarnatie. Het was echt ongelooflijk dat wij dit van het begin tot het eind hebben mogen zien. Het heeft zo'n indruk op ons achtergelaten dat we hierna direct terug zijn gegaan naar het hostel en in slaap zijn gevallen.
In de loop van de middag hebben we nog even voor wat kleding geshopt, want 3 dagen in dezelfde kleding kon echt niet. Nog wat gegeten. En daarna weer verder geslapen tot vanochtend.

Vanochtend was gelukkig eindelijk mijn tas aangekomen op de airport! De taxichauffeur begreep echt niet wat ik nou zonder tas moest op de airport dus die reed eerst terug naar mijn hotel. Toen ik niet uitstapte begreep hij er helemaal niets meer van, dus heeft de man van mn hostel maar uitgelegd dat mijn tas net was aangekomen. Gelukkig is iedereen super aardig en behulpzaam dus ik had mijn tas in no time, eindelijk douchen!!!!! Wat voel je je schoon zeg als je na 3 dagen zweten en slapen in dezelfde kleding eindelijk mag douchen en iets anders aan kunt trekken.

Deze middag zijn we een grote boeddha tempel wezen bezoeken waar allemaal mooie tibetaanse vlaggetjes aan hingen. Na een paar rondjes om en over de tempel zijn we een klein straatje in gelopen waar we in het aller kleinste restaurantje dat ik ook gezien heb een bord vol heerlijke momo's gegeten hebben. Een soort pittige dumplings gevuld met vlees en ui waar je tomatensaus overheen doet, lekker!!!

Daarna heb ik nog een trekking geboekt voor de komende 12 dagen. Ik begin morgen en ga binnen een dag of 6 klimmen van 800m naar ruim 4000m hoogte met een privé gids! Ik ben benieuwd.

Nu nog even voor slapen om de voetbalwedstrijd vanavond te kunnen kijken, want die begint pas om 2u 's nachts hier.