trekking

Zoooo, terug na 9 dagen lopen, rennen, klimmen, prachtige natuur, rivieren doorkruisen en heel veel afzien. Maar het was het zeker waard! Mn trekking begon 9 dagen geleden met een veel te zware backpack van 15kg met 40 graden in de brandende zon. Na bijna 2 uur lopen hebben we toch maar wat afkoeling gezocht in de rivier. Helaas helpt dat maar kort. Het was heet en alleen maar bergop tot de lunch. Tijdens de lunch begon al de eerste regenbui. We hadden geluk dat we binnen zaten en dat het vrij snel na de lunch weer opklaarde. We moesten namelijk nog een ziek eind klimmen. Voor de mensen die denken dat de sint pieter in Rome veel traptreden heeft, denk er dan niet over om hier heen te gaan. Ik heb nog nooit zoveel gestapelde stenen gezien en het was nog stijl ook. Maar gelukkig, rond een uur of 4 kwamen we aan in onze eerste lodge. Hier zaten al 2 koreaanse jongens, kim en young, dus ik was gelukkig niet de hele avond alleen met mn gids. Na een tijdje kwam er ook een oudere Nederlandse man met zijn Maleisische dochter van 17, Reinier en Mira, en het werd nog gezelliger, want er kwam nog een Nederlands stelletje van mijn leeftijd. Hier heb ik heel gezellig de hele avond mee gekletst over de rest van hun reis, totdat we om 9u het restaurant uitgestaard werden door de eigenaar en we wel moesten gaan slapen.
De volgende dag vertrok iedereen in zijn eigen tempo rond een uur of 8. Dit was de dag dat we de eerste bloedzuigers tegenkwamen. Dit zijn een soort kleine grijze wormpjes die op je gaan zitten en echt niet meer van je af willen. De wondjes die ze veroorzaken blijven maar bloeden.. maar gelukkig zijn de beestjes niet gevaarlijk. We hadden die dag een wat kortere dag, maar nog wel met veel klimmen. Rond lunchtijd kwamen we aan in Ghorepani. Dit is een dorpje aan de voet van poonhill vanaf waar je 's ochtends super uitzicht kunt hebben. Blijkbaar hadden alle andere mensen die ik inmiddels ontmoet had een andere lodge gekozen, dus zat ik daar alleen met mn net te aanhankelijke gids in een grote lodge. Na de lunch ben ik dan ook maar meteen het dorpje gaan verkennen en gelukkig liep ik tegen het jonge Hollandse stel aan, waar ik tot het avondeten mee heb gechilld. Daarna was de avond even doorbijten alleen met mn gids, maar we moesten op tijd naar bed, want als het mooi weer was moesten we s ochtends om 4u naar poonhill klimmen. Toen we wakker werden om 4u regende het helaas als een gek, dus jammer van het uitzicht.. toch nog een terug mn bedje in.
Die ochtend begon met een zware klim de andere berg op, waar we gelukkig om 9u nog wel het mooie uitzicht hadden. Daarna was het doorlopen door de jungle naar Tadapani waar we in een lodge sliepen met Mira en Reinier. Mira is gelukkig net zo avontuurlijk als ik, dus we zijn op onze slippers alle paadjes in en om het dorpje gaan verkennen. Super leuk! Tot we naar onze voeten keken en die helemaal bezaaid waren met bloedzuigers... gelukkig waren we er op tijd bij en hadden we allebei maar 1 beet, de rest konden we er nog net vanaf vegen. Daarna zijn we in volle sprint terug gegaan richting de lodge. We zouden hier s nachts de wedstrijd Nederland-Argentinië kijken, maar vanaf 9u viel de stroom uit, dus we konden lang slapen.
we waren inmiddels al een paar keer op 3000m hoogte geweest. Maar de volgende dag stond in het teken van het dalen naar 1700m en daarna weer omhoog naar rond de 2600m. Nogsteeds door de jungle, langs en door riviertjes, over veel trappen en met veel modder en losse stenen. Maar met lunchtijd waren we al in Chomrong waar we verbleven. Ongeveer halverwege de dag kwamen we 2 Franse jongens tegen, George en Diego, zie liepen ons tegemoet en vroegen of dat de weg naar Chomrong was. We hebben ze maar aangeboden om achter ons aan te lopen, want de wegbewijzering was niet echt duidelijk. Iedereen die we hadden leren kennen liep door naar het volgende dorpje, waaronder een Duitse vrouw waarmee ik graag de finale had gekeken. Gelukkig bleven de Franse jongens wel bij ons, dus het was nog wel redelijk gezellig. Toen we aan het avondeten zaten kwamen er nog 3 doodvermoeide mensen aanzetten die blijkbaar de hele dag hadden gelopen. Dit waren 2 Spaanse jongens, Isma en Martin, en de Amerikaanse Jenna. Jenna zat ook nog eens helemaal onder de bloedzuigerbeten, dus we hadden direct een gesprek. Gelukkig was het droog, dus we konden verder de hele avond op het balkon chillen. Vanaf de lodge naast ons hadden 2 Belgische jongens, Joacim en Ruben, mij herkent die ik had ontmoet op de luchthaven. We hebben dus uiteindelijk een super gezellige avond gehad met 8 jongeren. Na een uurtje te hebben geslapen hebben we met Diego, George, Martin en alle Nepalezen in een mini slaapkamer de WK finale gekeken.
De volgende ochtend weer vroeg op, want we hadden een lange klim naar het dorpje Himalaya. Op zo'n dag loop je gemiddeld een uur of 5. Na 20 minuten ben je al helemaal in het zweet en is de eerste liter water er al doorheen. Richting Himalaya kwamen we al wat hoger, het werd dus minder drassig, maar zeker niet minder nat. De meeste paden waren onderdeel van de riviertjes en de watervallen en soms liep je over stenen om droge voeten te houden. In himalaya werd het nog drukker, Diego, George, Isma, Martin, Jenna, Reinier, Mira, Joacim en Ruben waren hier ook. Allemaal grote eters, dus met het avondeten was het een groot gevecht om de restjes die bij ons overbleven. In het dorpje was ook een voetbal. Ik heb er een potje gevoetbald tegen 2 Nepalese gidsen, maar dan zie je ook meteen waarom Nepal niet meedoet aan het wk, in mn eentje verloor ik met 10-9 van die 2 jongens.

Mn tijd zit er nu op. Als ik weer internet heb vertel ik verder over de spannende weg naar het basecamp.