Trekking Noord-Thailand

Eergisteren begonnen we aan de 3 daagse trekking in de bergen bij Chiag Mai. In de ochtend werden we met een minivan bij ons hostel opgehaald. We begonnen met een groep van 11: de 2 Duitse broers van de dag ervoor (Alex en Andy), een Duits+Oostenrijks koppel, een jong Nederlands koppel, een Engels sprekende Canadese jongen (Konnor) en 3 Frans sprekende Canadezen, waarvan er 2 tijdens hun vakantie in Thailand gingen trouwen.
Eerst reden we naar een marktje net buiten de stad, waar we nog wc-papier, een zaklamp, muggenspray en water konden kopen. Daarna snel weer met zijn allen het busje in, want we moesten nog een uur rijden. De rijstijl van die mensen is overigens verschrikkelijk. Officieel rijden ze hier links, maar als je ze bergen in rijden, met veel bochten, nemen ze gewoon de kortste lijn, ongeacht of ze kunnen zien of er iemand aan komt. Het aantal uitwijkmanouvres in 1u is dan ook al lang niet meer op 1 hand te tellen. Gelukkig kwamen we na een tijdje veilig aan bij huisje met tientallen olifanten eromheen. Op de olifanten was een rekje bevestigd waar je met 2 mensen in kon zitten. We verspreidden ons over 6 olifanten en begonnen aan een wandeling door de jungle. Het ging niet zo snel, maar die beesten bleken wel bijzonder sterk. Ze liepen heel stijle stukken op en af met ons op hun rug. Als de begeleiders droge voeten wilden houden bij het oversteken van de rivier, staken de olifanten hun slurf uit en klommen ze via de slurf op de kop van de olifanten om daar te gaan zitten. Het was best vet om dit te doen met deze groep, ookal was het wel een toeristisch rondje die de olifanten elke dag wel 3x moesten maken.
Na de ronde met de olifanten voerden we ze nog een paar bananen en daarna reden we verder voor onze eigen lunch. We kregen een heel mooi pakketje van een dichtgevouwen bananenblad. Hierin zat heerlijke fried rice met tomaten. Na de lunch kregen we nog verse mango. We hadden hiermee voorlopig genoeg gegeten voor de wandeling. Het was ongeveer 38 graden, brandende zon en de wandeling begon meteen stijl omhoog over een uitgedroogd modderpad. Na 10 minuten kreeg het Nederlandse meisje het al moeilijk en hebben we haar al onze bananen, cola en wandelstokken gegeven. Het was inderdaad zwaar en na een kwartier was er geen droog plekje meer op mijn t-shirt te bekennen. Gelukkig maakten we na ongeveer een half uur een korte stop bij rijstvelden waar mensen net rijst aan het planten waren. We kregen direct een bosje jonge rijstplantjes in ons handen geduwd en ze wezen naar onze schoenen. Blijkbaar moesten we onze schoenen uitdoen en ze helpen. Meteen dus schoenen uit, met de voetjes in de modder en de handen in het water. We moesten de rijstplantjes in de modder duwen en zorgen dat ze net boven het water uit staken. Na een klein kwartiertje was het hele veld volgeplant. Helaas was er wel een duidelijk verschil te zien tussen wat zij geplant hadden en ons deel. De locals doken dan ook nog even terug het veld in om ons deel af te maken.
Na nog een uur lopen, kwamen we uit bij een waterval en een klein meertje waar we konden zwemmen. De Nederlanders waren hun zwemkleding vergeten, maar wij konden gelukkig wel lekker afkoelen in het koude water. Het was een mooie plek om te zwemmen, over de rotsen te klimmen en een douche te nemen onder de waterval. Nadat we goed waren afgekoeld en daarna weer opgedroogd in de zon, moesten we ons weer aankleden en de backpacks opbinden om het laatste half uur te lopen. Onze gids stuurde ons een bijna onbegaanbaar pad in, op een berg, tussen de bomen. Bij elke misstap zou je meters naar beneden vallen. Toen we na een laar minuten omkeken, was onze gids nergens te bekennen. Alle doemsenario's kwamen bij ons voorbij, maar er zat niets anders op dan gewoon doorlopen. Na een half uur verscheen onze gids opeens voor onze neus, geen idee waarvandaan. Hier was ook een klein huisje met een paar katten en kippen, waar we de nacht verbleven. Het huis en de slaapplaats waren opgebouwd van bamboetakken. We sliepen met zijn 11en in een soort slaapzaal op een soort tuinkussens op de grond. Gelukkig hadden ze nog net wel aan klamboes boven de bedden gedacht. Het eten werd buiten voor ons gekookt en aten we ook met zijn allen aan een tuintafel op. Daarna hebben we nog gezellig met alle Duitsers en Konnor gekaart. Toen het donker begon te worden hebben we buiten een kampvuur gemaakt. De koelbox met bier werd naast ons gezet en zelfs de katten kwamen erbij zitten. Alex had een aantal leuke raadsels die we met zijn allen probeerden op te lossen. Het werd zo een super leuke avond.
De volgende ochtend moesten we na het ontbijt helaas alweer afscheid nemen van alle Duitsers en de Nederlanders, omdat zij maar een 2daagse trekking hadden geboekt. Ik bleef alleen over met de 4 Canadezen. Wij kregen 's ochtends al een in bananenbladeren gevouwen lunchpakket mee. Daarmee begonnen we aan onze eerste wandeling van de dag van 2 uur onder leiding van een Thais oud mannetje op slippers die geen woord Engels sprak en een enorm mes droeg. De paden waren nog onbegaanbaarder dan de dag ervoor en werden veelal door de oude man gecreëerd met behulp van zijn kapmes. Na de wandeling van 2u kwamen we bij een schattig strandje uit, bij een meertje onderaan een andere waterval. Dit meertje zat helemaal vol met vissen zover je kon kijken. Op de rotsen bij het meertje legden we onze tassen neer, we trokken snel onze zwemspullen aan en doken in het water. Het water had weer een heerlijke temperatuur om op te frissen. Zo gouw je iets dieper het water in liep begonnen de vissen direct van je benen te eten. Ik denk dat het van die vissen waren waar je bij een massagesalon in de stad 10 euro betaald om je benen schoon te laten eten.
Na het zwemmen konden we perfect op de rots in het zonnetje opdrogen. Ook had de oude man lepels meegenomen, zodat we onze lunch daar op konden eten. Na de lunch zijn we allemaal op de rots, in het zonnetje, in slaap gevallen. Na bijna een half uur begon het opeens te regenen en werden we wakker. Snel de spullen weer ingepakt, omgekleed, tas op de rug en verder aan een laatste uur wandelen. Uiteindelijk kwamen we uit bij een dorpje aan de rivier met een aantal stroomversnellingen erin. Hier zouden we overnachten.
Omdat het weer lekker zonnig was geworden hebben we meteen weer zwemspullen aangetrokken om de rivier in te gaan. Hier waren een paar kinderen met drijvende zakken chips in de stroomversnellingen aan spelen. Ze zagen eruit als mooie glijbanen, dus heb ik ze ook maar geprobeerd, best vet! Na een tijdje kwam er ook een ouder Amerikaans stel met een dochter van mijn leeftijd de rivier in. Ze hadden een paar jaar in Turkije gewoond en gaan na de zomer naar Hanoi verhuizen. Ze waren erg geïnteresseerd naar al mijn verhalen over Vietnam en Thailand en later ook naar Zuid-Amerika. De man had 40 jaar geleden bijna dezelfde reis als ik gemaakt door Zuid-Amerika, dus dat gaf wel wat grappige vergelijkingen en verschillen. Toen wel klaar was met kletsen wilde ik nog een keer de glijbanen doen. Voor de grap stelde ik de Amerikanen voor om mee te doen. Tot mijn verbazing kwamen ze ook vrolijk achter me aan. Het gaf een geweldig beeld om deze dikke oudjes over de hobbels te zien glijden!
Na het zwemmen heb ik nog een tijd zitten kletsen met de Frans-Canadezen. Aangezien hun Engels niet zo best was, werd het een combinatie van Frans, Engels en een beetje Spaans en dan kwamen we er wel uit. Zij hielden een geschreven dagboek bij. Ik vroeg of ik die even mocht lezen en tot mijn verbazing begreep ik 80% van wat erin stond. Ik heb dus binnen een half uur even mijn Frans bijgespijkerd, wat een enorme aanwinst was voor de komende avond.
Toen het donker werd zijn we terug gegaan om te eten. Na het eten hebben we bij kaarslicht nog een paar kaartspellen gedaan. De Canadezen vonden het oudhollandse pesten en ezelen het leukst. Om 10u was iedereen te moe en zijn we gaan slapen.
Na lang te hebben gewacht op ons ontbijt vanmorgen genoten we extra van de toast met ei. Daarna moesten we snel onze spullen pakken om het laatste half uur van onze trekking te lopen. Helaas regende het, maar omdat je niet zoveel aan hebt, merk je het nauwelijks. Gedurende dit half uur zijn we langs alle stadia van het rijstmaken gelopen. Alle onderdelen afzonderlijk had ik wel vaker gezien, maar zo achter elkaar was wel uniek.
Toen we voor het eerst in 3 dagen weer een normale weg zagen, bleek dit ook direct het eindpunt van de wandeling. We zeiden onze gids gedag en werden in de achterbak van een pickup truck gezet. Je kon hier niet echt in zitten, dus reden we in de stromende regen, met zo'n 80km/u over de Thaise wegen terwijl we half op de zijkant van de laadbak zaten. We werden afgezet bij een lunchplaats, vanaf waar we verder gingen met een pickup truck die wel een bankje in de achterbak had en een dakje erboven. Hiermee werden we naar bamboeraften gebracht. De bamboeboten bestonden uit 9 grote banboetakken die met fietsbanden en een paar stokken aan elkaar gebonden waren. Ze bleven netaan drijven, maar als je ging zitten kwam het water er wel doorheen en werd je kont drijfnat. De rivier was redelijk ondiep en rustig met een aantal stroomversnellingen en rotsen erin. De combinatie van deze gammele boot en de stroomversnellingen met de rotsen erin maakten het raften nog best wel spannend. Een paar keer kwamen we vast te zitten en 1x sloegen we zelfs bijna om. Na een best lange toer kwamen we bij het eind waar de truck ons weer oppikte. Nog een uur rijden en we waren weer terug bij ons hostel in Chiang Mai. Vandaag heb ik in Chiang Mai eigenlijk alleen mijn kleding naar de wasserette gebracht, een beetje rondgelopen en wat gegeten. Ik moet zijn tas weer opnieuw inpakken voordat we vanavond met een groep van het hostel, waaronder Konnor, naar de leuke club in de stad gaan waar ik 3 dagen geleden met de Duitsers was. Morgen ochtend word ik bij het hostel opgepikt om naar Pai te gaan.