Bijzonder Chiang Rai en slow boat

Afgelopen zondag toen ik mijn vorige blog schreef wist ik nog niet precies wat ik ging doen. Ik zou om 12u met Rachel, Shery en 2 andere Britsen (Holly en Emma) een scooter gaan huren. Aangezien Emma en Rachel allebei te bang waren am zelf te rijden, waren ze al aan het vechten wie er bij mij achterop mocht. Rachel en Shery waren echter de nacht ervoor zo laat thuis dat ze om 12u nog niet wakker waren. We hebben toen met zijn 3en een scooter gehuurd. Eerst mochten de meiden het kort proberen en bedacht Emma dat ze toch wel zelf durfde. Ze wilden echter maar voor 1 scooter betalen, dus gingen ze om de beurt bij mij achterop. We zijn die dag de bergen in gereden bij Pai richting de hotsprings. Dit was 40min bergop, waar we een bord tegenkwamen die ons naar rechts wees. Hier moesten we een kaartje kopen en werd ons verteld dat de hotsprings nog 4km rijden waren vanaf daar. Hier was ook een backpacker die ons vroeg of we wel genoeg benzine hadden. Dit vonden we een vreemde vraag, want hoeveel kon je verbruiken in 8km? Toen we aan de laatste 4km begonnen, werd het ons echter duidelijk. Het was een weg die mega stijl omhoog en naar beneden ging. Een aantal keer lukte het zelfs onze scooter niet om helemaal boven te komen. Dan moest degene achterop eraf springen en een paar keer moest ikzelf ook ook vanaf. Na redelijk wat moeite kwamen we aan bij de hotsprings. Dit was een prachtig meertje tussen de bomen met een klein watervalletje en heerlijk warm water. Er waren naast ons nog maximaal 4 anderen, waaronder een aantal locals. Het was een heel groot verschil met de dure hotspring dichtbij Pai. 

Na een uurtje waren we wel weer uitgekeken en gingen we terug naar de scooters. Van 1 van de scooters was de tank zo goed als leeg. Gelukkig was de terugweg meer naar beneden dan heen, dus hopelijk zouden we het halen tot het dorp. We haalden het uiteindelijk ook precies, maar vonden het scooterrijden zo leuk geworden dat we er wat extra benzine in gooiden en nog door reden naar een groot boeddhabeeld bovenop de berg. 

Toen we daarna terugkwamen in het hostel hebben we even snel gedoucht om daarna weer de stad in te gaan. Op de hoofdstraat staan zoveel verschillende etenstentjes met lekker eten dat we met zijn drieën wel bij 8 kraampjes eten gehaald hebben om dat met zijn allen te verdelen. Daarna zijn we doorgelopen naar Buffalobar waar de wimbledonfinale werd laten zien op groot scherm. Er zaten hier dan ook heel veel Engelsen en Nederlanders, waaronder 3 Nederlandse jongens waarmee ik het de avond ervoor heel gezellig heb gehad.

omdat de nacht ervoor zo een korte nacht was, was ik om 11u al compleet kapot. Ik ben toen ook maar naar huis gegaan en heb mijn tas nog een beetje ingepakt omdat ik de volgende ochtend vroeg de bus moest hebben.

Die ochtend stond mijn wekker om 7u. Snel mij tas inpakken, sleutel inleveren bij de balie, ontbijt halen en naar de bus. Toen ik bij de balie kwam, bleek deze echter oas om 9u open te gaan, terwijl mijn bus al om 8u kwam. Ik had alleen nog wel 6 euro borg over mijn sleutel betaald. Eerst ben ik naar de bushalte gegaan om te vragen of ik mijn ticket naar later op de dag kon verplaatsen, maar daar deden ze bijzonder moeilijk over. Nog snel ben ik teruggelopen naar mijn hostel, maar daaar was nogsteeds niemand. Toen ik terugkwam bij de bus, negeerde die vrouw me compleet. Ze weigerde me zelfs bijna mee te nemen in de bus van 8u. Ik ben heel kwaad geworden, tot bijna schreeuwen aan toe. Gelukkig hielp dat genoeg en mocht ik toch mee, helaas wel zonder de borg van mijn sleutel.

De bus van Pai naar Chiang Mai duurde ongeveer 4u. Ik werd meteen op het busstation afgezet, waardoor het makkelijker was om een bus te nemen naar Chiang Rai. Toevallig kwam ik bij het boeken van mijn ticket Anne en Pauline, 2 Belgische meisjes die ik in Pai had ontmoet, tegen. Met zijn drieën hebben we bustickets geboekt naar Chiang Rai. We moesten 3u wachten op de bus, dus hadden alle tijd om gezellig samen te lunchen. Deze busreis duurde nog eens 3u. Wel werden we dicht bij het hostel afgezet waar we graag wilden slapen. Dat was erg fijn, want na zo een lange dag waren we helemaal kapot. We hadden een Duits meisje in het hostel ontmoet en zijn met zijn 4en nog even de nachtmarkt opgelopen om hier heerlijke fried rice te scoren. Voor de volgende dag hebben we bij het hostel een toer geboekt waarvoor we vroeg weg moesten. Het was al laat, dus dat werd weer een korte dag. 

Gister ochtend stond om 8u de pickup voor de deur. Hij ging ons alles laten zien rondom Chiang Rai, de meest westerse stad van Thailand voor wat ik gezien heb. De eerste stop van de toer was een heel mooie witte tempel. De bouw hiervan was 30 jaar geleden begonnen en zou nog minimaal 40 jaar voortduren. Het was een volledig witte tempel ingelegd met miljoenen stukjes glas. Voor de tempel was een brug over de hel zoals Dante die ooit geschetst heeft, de tempel moest dan de hemel voorstellen waar je alleen heen kon als je de hel overwon. 

De 2e stop wat 'het zwarte huis'. Dit was een grote tuin met 34 verschillende soorten huizen, in voornamelijk zwart.  In deze huizen had een kunstenaar gewoond en geleefd die veel geld verdiende met zijn boeddhistische schilderingen met zwart en rode dieren erin. Om deze schilderingen te maken kocht hij honderden dode dieren om hier anatomisch onderzoek op uit te voeren. De dieren waren voornamelijk: krokodillen, vossen, slangen, buffels, beren en olifanten, maar ook een zabra, een wolf en een aantal andere bijzondere dieren. Deze dieren ontleedde hij en legde hij in een van zijn vele atalliers. Nu de kunstenaar een jaar dood is, zijn al zijn bezittingen openbaar gemaakt voor toeristen en bleek dat hij van alle dieren de huiden en skeletten nog overal had neergelegd of had gebruikt om er meubels van te maken.

De volgende stop was het Singhapark. Dit was een enorme privétuin van heylt bedrijf dat Singhabier produceert. Hier waren vele plantages van onder andere thee, fruit, groenten en bloemen. Ook kon je hier vele soorten thee, jam en vruchtensap proeven. De passievruchtsap was er zo bijzonder lekker dat ik het niet kon laten om hiervan een flesje mee te nemen. 

Hierna gingen we naar de apengrot. Hier was helaas niet zoveel aan. Beneden was een klein meertje waar meerdere apen omheen speelden. Vanaf hier kon je 100m naar boven klimmen om de grot te bekijken. Zoals overal was deze helemaal betegeld vanbinnen en omgetoverd tot een tempel.

Inmiddels was het lunchtijd en werden we afgezet bij een restaurant met een enorm buffet. We hadden erg veel honger, dus dit kwam goed uit. Helaas bleek al het eten zompig, half koud en smakeloos te zijn. Dan maar wachten op het diner. Op een halflege maag vertrokken we naar de grens met Myanmar. Myanmar of Birma is net als Thailand ook een Engelse kolonie geweest. Het stuur in de auto's zit er dan ook rechts. Omdat de Birmezen graag van de Engelse herinneringen afwillen, rijden ze inmiddels ook aan de rechterkant. Dat betekend dat de auto's die de grens overstaken tussen Thailand en Myanmar allemaal op de brug van weghelft moesten wisselen.

Na dit gezien te hebben zijnee doorgereden naar de golden triangle. Dit is het drielandenpunt tussen Thailand, Laos en Myanmar. Dit was een fantastisch mooi uitzicht over de mooie natuur en de 2 rivieren die de grenzen vormden. Een van de rivieren is de Mekong rivier. Vlak bij dit punt was het opiummuseum. De locatie was niet erg verassend want hier werd tot 30jaar geleden erg veel opium gesmokkeld. Ook leerden we in het museum dat China en Engeland een zware oorlog hebben gevoerd over opium, die uiteindelijk gewonnen is door de britten. Blijkbaar is opium de belangrijkste grondstof voor zowel morfine als heroïne.

Dit drielandenpunt is het verste punt waar we zijn geweest. Op de terugweg reden we nog langs een oude koningsstad waar nog een mooie oude tempel stond. En als toetje gingen we maar het Karen bergvolk. Dit is een uit Myanmar gevlucht volk die geen paspoort hebben en daardoor nooit in Thailand kunnen werken. Alle vrouwen in het dorp dragen vele gouden kettingen die zo zwaar zijn dat hun ribbenkast in elkaar wordt gedrukt, hierdoor lijkt hun nek langer. Ook hebben ze veel goud om hun armen en hun onderbenen. Omdat deze mensen niet mogen werken is hun enige inkomstenbron het toerisme. We moesten dan ook vrij hoge entree betalen en het werd erg gewaardeerd als we iets kochten. In ruil daarvoor mochten we dan ook met alles en iedereen op de foto.

Pas om half 8 kwamen we helemaal gesloopt van de lange dag weer terug. We moesten alles voor vandaag nog regelen om naar Laos te gaan: boot boeken, dollars regelen en eten inkopen. Eerst hebben we bij een reisbureau de slowboat geboekt naar Laos. We zouden om 6.30u bij ons hostel opgehaald worden en het duurde vervolgens 2 dagen voordat we op onze plaats van bestemming aan zouden komen. Nadat we dollars hadden geregeld gingen we nog even terug naar de avondmarkt om wat te eten te halen. Om 10u waren we pas weer terug in ons hostel. 

Dit hostel in Chiang Rai was echt het beste hostel waar ik ooit geslapen heb. Er was een aparte damesbadkamer met 10 douches die allemaal voorzien waren van eigen zeep en stortdouchekop. Verder waren er 6 wasbakken met eigen zeeppompje, 6 toiletten en een enorme spiegel. In het hostel zelf was een moderne keuken, een televisie met films, een computer, een klein zwembad, airco in alle kamers en overal wifi en dat voor maar 5 euro per nacht!

Die laatste avond heb ik er besteed mijnticket terug naar huis te boeken. Dit gaf nog rg veel problemen, maar gelukkig is het met een beetje hulp van thuis na 2u gelukt.


Vanochtend zouden we om 6.30u opgehaald worden. Om 6.10u werd er al op onze deur geklopt en het licht aangezet met de melding dat onze pickup er al was. Anne, Pauliene en ik lagen toen nog in bed. We moesten zo snel mogelijk al onze spullen pakken en zaten net voor half 7 in het busje. Blijbaar hadden de anderen 6u doorgekregen als vertrektijd. 

De bus deed er 2u over naar de grens. Hier moesten we uitstappen en eerst de grens met Thailand over. Aan de andere kant stond al een bus op ons te wachten die ons een aantal kilometer verderop naar de grens van Laos bracht. Hier moesten we met onze dollars een visum kopen. Het duurde een tijdje voordat dit geregeld was, maar gelukkig gaf het geen problemen. Buiten werden we in tooktooks (zo heten ze hier in Laos) geladen en naar de boot gebracht. De langzame boot waarmee we varen is niet veel groter als de boten waar we in Vietnam met zijn vieren op zaten. Alleen is deze boot helemaal volgeladen met oude autostoelen in een soort vliegtuigopstelling en gingen hier precies 100 toeristen plus bagage op. De mensen bleven maar toestromen. Om half 12 vertrokken we eindelijk uit Huay Xai richting Pak Beng, de plek waar we nu slapen. De bootreis vandaag duurde bijna 7 uur. Onderweg stopten we ook op ene paar plekken om Laodiänen op te pikken of af te zetten. Tegen de avond kwamen we aan in het dorpje waar we sliepen. Hier zijn alleen maar hotels en een paar winkeltjes met toeristische producten. Anne, Pauline en ik hebben met zijn 3en een kamer geregeld voor 5 euro pp. Een goede prijs hier, omdat de prijzen hier extreem hoog zijn vanwege de monopoliepositie. Er gaat elke dag namelijk maar 1 boot van Huay Xai en 1 boot de andere kant op, beide boten stoppen en overnachten in Pak Beng. 

Vanavond hebben we bij het enige lokale restaurantje met zijn drieën heerlijk barbecuevlees gegeten. Daarna heb ik eindelijk weer eens kunnen sporten. Dit was wel lekker na zoveel dagen stil zitten in bussen en boten.

Morgen ochtend vertrekken we naar onze eindbestemming Luang Prabang. Dit zal nog eens 9u duren.